หลายครั้งที่ชีวิตสับสนมองไม่เห็นแม้แต่หนทาง
ฉันเองไม่รู้ว่าวินาทีนี้ฉันจะเป็นอยู่อย่างไร
สภาพแวดล้อมมันชั่งกดดันฉันเหลือเกิน
จึงทำให้การตัดสินใจไม่ค่อยมั่นคง
หลายครั้งที่เจอปัญหาหนักอื้อ
คลื่นมรสุมกำลังมุ่งสู่จิตใจของคนๆหนึ่ง
ชั่งปวดร้าว เจ็บปวดเเสนจะทนไหว
ในบางครั้งฉันเองก็รู้สึกไม่ดี ผิดหวัง
ที่บางครั้งทำให้คนที่เรารักเสียใจ
ฉันเคยทำสิ่งที่ผิดผลาดมานับไม่ถ้วน
ทำให้คนๆหนึ่งต้องเสียน้ำตาเพราะการกระทำของเราเอง
ตั้งแต่ฉันได้รู้จักกับคนๆนี้
ซึ่งเป็นคนที่ฉันรักและเขาก็รักฉัน
ไม่มีใครเลยที่จะดีกับเราได้เท่านี้
ทุกครั้งที่ทำผลาด ทุกครั้งที่เสียใจ
ทุกครั้งที่ทุกข์ท้อ และหลายๆครั้งที่ไม่เหลืออะไรเลย
เมื่อมองย้อนกลับไป
ฉันเห็นคนๆหนึ่งที่ส่งยิ้มมาให้
ความห่วงใยที่มอบผ่านกายสัมผัส
ทุกอย่างนี้มันชั่งอบอุ่นเหลือเกิน
เชื่อไหมปัญหาที่พอเจอมันค่อยๆเลือนไป
คนๆนี้ได้สอนให้ฉันรู้จักแก้ปัญหา
สอนให้ฉันมองปัญหาเปลี่ยนเป็นปัญญา
ไม่ว่าชีวิตเราจะเจออะไรมาก็ตาม
ขอเพียงแค่ กำลังใจ
กำลังใจนั้นสำคัญนะ
ไม่ต้องไปหาจากที่ไหนหรอก
มีอยู่ที่ตัวเรา และคนรอบข้างเรา
ที่พร้อมจะเข้าใจและให้อภัยแก่เรา
ทุกวันนี้ฉันมีความสุขที่มีเขาคนนั้น
มีจุดมุ่งหมายในชีวิต
อุปสรรค์และความผิดพลาดเป็นครูสอนเราได้ดีเลยละ
ปัจจุบันที่เป็นฉันมาได้ คงขาดไม่ได้หากไม่มีคนที่ให้กำลังใจ
ให้ความรักซึ่งค่อยๆฝูมฝักมาเรื่อยๆจนกลายเป็นความห่วงใย
คนๆนั้นคือ คุณแม่ของฉันเอง
ถ้าวันนั้นไม่มีแม่ปัจจุบัญก็คงไม่มีเรา
เห็นไหมว่าคนที่รักเราที่สุดให้ไดด้แทบทุกอย่างกับเรา
ไม่มีใครที่ไหนเลยนอกจาก พ่อแม่ ครอบครัวที่รักของเราเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น